Türk Sanat Müziği sadece bir müzik türü değildir. Ardında tarihin izlerini taşır. Müzeyyen Senar’dan dinlediğimiz Kimseye Etmem Şikayet eserinin yazılmasının ardında da talihsiz bir hadise vardır aslında. 13 yaşında bir kız çocuğunun yakarışı vardır. İşte Kimseye etmem şikayet eserinin ilginç hikayesi.
İhsan Raif Hanım…1877’de “Osmanlı eliti” bir ailenin çocuğu olarak doğar.Babası Köse Mehmed Raif Paşa, “Saray”ın gözde isimlerindendir. İkinci Abdülhamid döneminde valilik ve bakanlık yapmıştır. Aile Nişantaşı Rumeli Caddesi’nde Taş Konak’ta yaşar.
İhsan Raif büyüdüğünde taş konakta geçirdiği günleri “başka bir semâ altında, tomurcuk güllerin açtığı, uçarı gönüllerin coştuğu hayal ülkesiydi” diye anlatacaktır. Bu Küçük kız edebiyata çok düşkündür. Öğrenmeye yeteneği çok yüksektir. Babası İhsan’ın ve diğer çocuklarının eğitiminin Saltanat mensuplarıyla denk olmasına dikkat eder.İhsan çok iyiFransızca bilmektedir.Öğretmeni olan Rıza Tevfik’in etkisiyle hece ölçüsüyle halk şiiri tarzında şiirler yazmaya başlar. İhsan Raif 13 yaşına gelmiştir. Taş Konak’taki odasında kardeşi Belkıs’la oynarken odaya hiç tanımadıkları bir adam girer. Adam, İhsan Raif’i kaçırmaya çalışır. Ama çocuklar çığlık atmaya başlayınca korkup kaçar.Eve giren bu adamın memur olan Mehmet Ali adında bir adam olduğu ve evdeki hizmetkarların yardımıyla küçük kızı kaçırmaya kalkıştığı öğrenilir.
Memur Mehmet Ali İhsan Raif ’in ‘adını kirletmiştir’ artık!
Namus meselesi bu ya, babası İhsan Raif ’in ve diğer aile fertlerinin ağlamalarına yalvarmalarına aldırmadan 13 yaşındaki kızını “Mehmet Ali’yle” evlendirir. İzmir’e bir sürgün havasında yollar küçük kızını. Böylece baba,kızı yüzünden kirlenen adını düzeltebilmiştir artık. İhsan Raif 13 yaşında gelin, 14 yaşında da anne olur. Babasının arkasından şunları söyler;
“Babamın terazisinin şaştığını hiç görmedim ben. Onu Hazret-i Ömer adaletinin timsali bilirdim. Benim istikbalimi tartarken adil olmadı o terazi. Mehmet Ali’yle nikâhlanmaktan başka çıkar yolum kalmadı. Günlerce gözyaşı döktüm,haftalarca yalvardım. Babacığım, masumum bana kıyma,derslerimi tamamlayayımyaşım küçük beni yakma dedim. Dizlerine kapandım. Beni sevdiğim biriyle evlendir telli duvaklı gelin et…”
Ne dese de babasının yüreğini yumuşatamaz İhsan. 1890’da, ailesinden, çocukluk masumiyetinden, 14 sene dönemeyeceği İstanbul’dan ayrılırken, hem de hiç sevmediği kocaman bir adamın karısı olarak ayrılırkenyazar o iç yakan şiiri:
14 yıl boyunca devam eder bu evlilik. Boşanmak istemeyen Kocası başka kadınlarla birlikte olunca, sonunda ayrılmaya razı gelir. Bu sürede 3 çocuğu olmuştur ihsan hanımın. İkinci evliliği ise zorla elini öptürmek isteyen eşi yüzünden sadece bir gün sürer.
Son evliliği nihayet bir aşk evliliği olur. Yazar Şahabettin Süleyman ile evlenir. Eşi ölene kadar mutlu bir birliktelikleri olur.
İhsan Raif edebiyat dünyasından bir çevre edinmiş, ve şiirleri ile kendisini bu zümreye kabul ettirmiştir. Dönemin tanınmış kadın şairlerinden biri olur. Yalnızca şiir yazmakla kalmaz, şiirlerini besteler. Milli Mücadele’nin de ateşli destekçilerindendir.1926’da henüz 49 yaşındayken hayata veda eder.
Artık bu güzel eseri dinlediğinizde İhsan Raif Hanım’ın bu hikayesini de unutmayın. Suçsuz yere hayatı elinden alınan kadınlarımızı, bu kaderi yaşayan yüzlerce kız çocuğumuzu İhsan Raif Hanım’la birlikte bu şarkıda anımsayın.
Eğer eserin hikayesini şu an öğrendiyseniz, şimdi gözlerinizi karanlığa yumup şarkıyı dinleyin. 13 yaşında çocukluğu çalınan İhsan Raif’in yakarışını dinleyin. Ve töre, örf, adet diyerek hayatları elinden alınan ‘İhsan Raif ’ler için bırakın vicdanınız gözünüzden yaş olarak aksın…
“Kimseye etmem şikâyet; Ağlarım ben halime. Titrerim mücrim (suçlu) gibi baktıkça istikbalime. Perde-i zulmet (karanlık perdesi) çekilmiş korkarım ikbalime.
[zombify_post]
Yorum