Depresyon deyince aklınıza sürekli uyuyan, konuşmayan karamsar olan insanlar gelebilir ama artık depresyonda olan çoğu insan depresyonda olduğunun bile farkında değil. Günümüzde insanlar depresyonla yüzleşemiyor. Bu yüzde sürekli yüzlerinin sahte bir gülümseme var.
Gülen depresyonda kişi aslında içinde acı çekerken gülümseyerek sürekli neşeli görünmeye çalışır.
Bu insanlar hayatlarının iç karartıcı kısımlarını kimseyle paylaşmazlar ve hayatlarında hiçbir sorun yokmuş gibi yaşamaya devam ederler. Kendilerini sürekli mutlu hissetmeye zorlarlar. Bu yüzden etrafa gülücükler ve kahkahalar saçarlar. Hatta bu insanlar dışarı hiç yansıtmasalar da içlerinde intihar düşüncesiyle mücadele eder.
Gülümseyen depresyon yaşayan kişiler etraflarındaki kişilerle sorunlarını konuşarak bu durumu aşabilirler. Eğer etrafınızda gülümseyen depresyona sahip insanlar var ise onlara kendisini değerli hissetmesini sağlayın. Onları sorunları ile yüzleştirmek için dertleşmeye davet edin.
“İnsan dünyada o kadar ızdırap çeker ki, bütün canlılar arasında yalnız o gülmeyi icat etmek zorunda kalmıştır.” Nietzche
Aziz nesin’den Palyaço hikayesi:
Bir gün doktora giden bir adam “Doktor bey ben ne yaparsam yapayım hayattan zevk alamıyorum. Mutlu olamıyorum. Açlar aklıma geliyor, yemek yiyemiyorum. Sokakta üşüyen evsizler aklıma geliyor, onlarla birlikte üşüyorum. Her cinayette kendimi suçlu buluyorum. Her katil bıçağının kabzasını sanki benim ellerim tutmuş. Her atılan kurşun benim kalbime saplanıyor. Bütün bu toplumun suçları benim omuzlarıma yüklenmiş. Artık gülmesini unuttum. Bu dünyada yaşamak bana çok ağır geliyor”
Doktor, hastasını omuzlarından tutar ve pencerenin önüne götürür. Parmağıyla karşı duvardaki afişte asılı olan bir sirk palyaçosunun reklamı işaret eder. ”Azizim, şu palyaçoyu görüyor musun? Tavsiye ederim, her gece bu palyaçonun gösterilerine git. Bütün kederini, elemini, derdini unutursun. Gülmeyi, kahkahayı öğrenirsin. Hayatından tekrar zevk almaya başlarsın.”
Hasta üzülere başını eğer, ”Doktor” der, ”İşte o palyaço benim!”
0 Yorum